در میان صنایع دستی بشر، صنعت بافندگی از قدمت بسیار زیادی برخوردار است.به طوری که تولیدات این صنعت نه تنها برای برطرف نمودن احتیاجات انسان می باشد بلکه در مسائل اجتماعی، فرهنگی و غیره نیز اهمیت فراوانی داشته است. مدت زمان زیادی دستگاه بافندگی دستی برای بافتن پارچه مورد استفاده قرار می گرفت تا اینکه در سال 1733 میلادی جان کی با ابداع روش پرتاب ماکوی سریع، سبب سریع تر شدن عمل بافندگی نسبت به قبل شد. در سال های اولیه ی قرن نوزدهم، ماشین های بافندگی از چدن درست می شدند و با نیروی بخار کار می کردند. تولید پارچه با تصاویر و اشکال بزرگ تحول دیگر صنعت بافندگی بوده است که در سال 1809 شارل ماری ژاکارد با اختراع تشکیل دهنده ژاکارد موجبات آن را پدید آورد. به منظور افزایش بازده ماشین های بافندگی سیستم اتوماتیک تعویض ماسوره در اواخر قرن نوزدهم بر روی ماشین های بافندگی نصب شد و این ماشین ها را ماشین بافندگی اتوماتیک می نامند. برای اتوماسیون ماشین های بافندگی فعالیت های زیادی انجام پذیرفت که از جمله می توان به مکانیزم مراقبت تار و پود، مکانیزم تغذیه کننده ماسوره با استفاده از جعبه حمل ماسوره به جای باتری ماسوره و مکانیزم پیچیده ماسوره در ماشین بافندگی اشاره کرد.

برای تولید پارچه از روش های مختلف استفاده می شود. یکی از این روش ها، بافندگی تاری- پودی است. در روش بافندگی تاری-پودی حداقل از دو دسته نخ استفاده می شود. دسته اول نخ های تار می باشند که در جهت طول پارچه قرار می گیرند و دسته دوم نخ های پود بوده که در جهت عرض پارچه قرار می گیرد. نخ های تار- پود برهم عمود هستند و از بافت رفتن آنها سطح بافت ایجاد می شود. برای انجام عملیات بافت پارچه الزام است که نخ های پر به دو دسته تقسیم شوند به طوری که یک دسته از بالا و یک دسته از پایین قرار می گیرند به این ترتیب دهنه کار برای عبور نخ پود به وجود می آید و بعد از قرار گرفتن نخ پود در دهنه ی کار عمل کوبیدن نخ پود به لبه پارچه انجام می گیرد.

با اختراع موتور های الکتریکی و به کار گیری آن در ماشین های بافندگی سرعت بافت افزایش یافت و تولید پارچه با سرعت بیشتری انجام شد. موتور های الکتریکی حرکت دورانی دارند در حالیکه پرتاب ماکور به یک نیروی ضربه احتیاج داشت از طرفی بافت پارچه پود به پود است و پیچش پارچه نیز به همین نسبت باید بسیار آرام باشد حال آن که دور موتور ها معمولا حدود 200- 400 دور بر دقیقه RPM بود.

راه حل مسئله برای استفاده از چرخ دنده ها، چرخ و زنجیر، چرخ و تسمه بوده یکی از تحولات اساسی در صنعت بافندگی ساخت ماشین های بافندگی تمام اتوماتیک بوده است. این ماشین ها به طور کامل هوشمند هستند و می توانند مطابق برنامه و نقشه از پیش تعیین شده عمل کنند.

سالن های مقدمات و بافندگی در مساحتی حدود 1000 متر مربع ایجاد شده است. که با استفاده از ماشین آلات مجهز و قابلیت تولید بالا همچون چله پیچی و آهار و دستگاه های بافندگی با سیستم پیکانول و راپیر با عرض های 220، 320 سانتی متر و همچنین سرعت و توانایی بالا می تواند سالیانه حدود 10 میلیون متر مربع از انواع پارچه های شلواری (جین و کتان)- پیراهنی- ملحفه ای- پرده ای- مانتویی- لباس کار با ترکیب پنبه، الیاف مصنوعی و مخلوط آن ها تا عرض 220 سانتی متر تولید نماید.